മൗനം നിറഞ്ഞ തൂലിക

ഇന്നലെ വരെ ഞാൻ എഴുതിയിരുന്നു.. 

കഥയും കവിതയും പല ഭാവ വർണ്ണങ്ങളിൽ. 

പല സങ്കൽപ്പ വീചികളിൽ.... ഹൃദയസ്പന്ദനമായി.... 

നിമിഷമാത്രയിലൊരു കാന്തിക ശക്തിയാൽ നിഗൂഢതയുടെ ലോകത്തിലേക്കെന്നെ ആവാഹിച്ചെടുപ്പിച്ചത് ഈ ജീവിതത്തിന്റെ ഇരുളും വെളിച്ചവുമാവാം..... മരുഭൂമിയിലൊറ്റപെട്ട കള്ളിമുൾച്ചെടിക്ക് ഒരിറ്റു ദാഹജലം പോൽ എന്റെ ഉള്ളറയിലെ അഗ്നിക്കു ശാന്തത പകരാൻ, എരിഞ്ഞമര്ന്ന സത്യങ്ങളെ ലോകത്തിനോടേറ്റു ചൊല്ലാൻ വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളിലെ ഒരു പേനത്തുമ്പിനാലെനിക്കു സാധിക്കുമായിരുന്നു.... 

ഏവരും അര്ഥശൂന്യമെന്നു അഭിസംബോധന ചെയ്ത എന്റെ കഥകളിലൂടെ കവിതകളിലൂടെ.......

എന്നാലിന്നു, ഭ്രാന്തിയെന്ന ലേബലൊട്ടിച്ചു തടവറയിലകപ്പെട്ടയെന്റെ കൈകൾക്കു ശക്തിയില്ലാതാവുന്നു...

എന്റെ ലോകമെന്തെന്നു മനസിലാക്കാത്ത എഴുത്തിന്റെ ആഴമറിയാത്ത മനുഷ്യക്കോലങ്ങൾ എനിക്ക് മുന്നിൽ അട്ടഹസിക്കുന്നു....

ഒരു പുച്ഛത്തോടെ...

ഇന്നെനിക്കു മനസിലായി.... 

കഥയല്ലിത് ജീവിതമാണ്.... 

ഒരു കഥയിലും എഴുതി ചേർക്കാൻ കഴിയാത്ത നൊമ്പരങ്ങൾ ഞാനെഴുതുന്നില്ല...... ഇനിയെന്റെ ദിനരാത്രങ്ങൾ നിശബ്ദമായിരിക്കും.. എന്റെ തൂലികകൾ മൗനമായിരിക്കും.. 

മുത്തശ്ശി

നമുക്കൊക്കെയും കാണും ഒരു മുത്തശ്ശി....  എന്നെ പോലെ ചിലർക്ക് അതൊരോർമ്മ മാത്രം ആവും.. 
ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപെടുന്ന സ്വപ്നങ്ങളിൽ ഇപ്പോഴും കവിളിൽ ഉമ്മ തന്നു കൊതിപ്പിക്കുന്ന അമ്മൂമ്മ... 
മറ്റു ചിലർക്ക് ഒരു സൗഭാഗ്യമായി കൂടെയുണ്ടാവും.... 
ഒരുപക്ഷെ നമ്മുടെ അച്ഛനമ്മമാരേക്കാളും സ്നേഹം തന്നത് അവരാവാം.... 
പുരാണ കഥകളും ചൊല്ലുകളും കീർത്തനങ്ങളും ഒക്കെ പറഞ്ഞു തന്ന് നല്ലൊരു നാളെയെ സ്വപ്നം കാണാൻ പഠിപ്പിച്ചു തന്ന പുണ്യ ജന്മങ്ങൾ.... 
നമ്മുടെ കുസൃതികളിലും സന്തോഷങ്ങളിലും കൂടെ നിക്കാൻ എന്നും ഒന്നാമതായിരുന്നവർ..... 
നമ്മളോടുള്ള സ്നേഹവും കരുതലും നെഞ്ചിൽ പേറി നടന്നവർ....
അമ്മൂമ്മ  
കുട്ടിക്കാലത്തിന്റെ ഓർമ്മകളുറങ്ങുന്ന പുസ്തകത്താളുകൾ മറിച്ചിടുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ആദ്യമെത്തുന്നത് അമ്മൂമ്മയാണ് ...
ഓരോ അവധിക്കാലവും ഞങ്ങളു പിള്ളേര് ചെല്ലുന്നതും കാത്തു പടിപ്പുരക്കോലായിൽ കാത്തു നിൽക്കാറുണ്ടായിരുന്നു അമ്മൂമ്മ.... 
തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ അരിക്കലത്തിൽ കൂട്ടിവെച്ച കുഞ്ഞു സമ്പാദ്യം കയ്യിലെടുത്തു തരും... 
മിഠായി വാങ്ങിച്ചോന്നും പറഞ്ഞു....
മാമന്മാരെക്കൊണ്ടും വേണ്ടതൊക്കെ വാങ്ങിച്ചു തരും..... 
മുടി പിന്നിക്കെട്ടി കണ്ണെഴുതി തരാൻ ഇഷ്ട്ടാരുന്നു അമൂമ്മയ്ക്ക്... പെങ്കുട്ട്യോളായാൽ ഒരുങ്ങി നടക്കണം പോലും....
 കെട്ടിപിടിച്ചു കവിളിൽ തന്നു തീർത്ത നൂറുമ്മകൾക്കും ഇന്നും ഒരു മുത്തശ്ശിക്കഥ പറയാനുണ്ടാവും...  
കാലഹരണപ്പെട്ട പഴങ്കഥകൾ പോലെ ഇന്നത്തെ കുട്ടികൾക്ക് അമ്മൂമ്മ കഥകളും വെറും കേട്ടുകേൾവി മാത്രമാവുമ്പോൾ ഞാനും എന്നെ പോലെ ചിലരും ഭാഗ്യവാന്മാരാണ്.... നമ്മുടെ പൈതൃകത്തെ ഓർമ്മിച്ചു കൊണ്ടു നമുക്ക് പറയാനും ഓർക്കാനും താലോലിക്കാനും ഒരുപാട് മുത്തശ്ശിക്കഥകളുണ്ട്....
ഇന്നും കണ്ണ് നിറയാതെ ഓർക്കാൻ കഴിയാത്ത സ്നേഹത്തിന്റെ തലോടൽ ആയി.....

ജീവിത നൗക

              

ജീവിതം മനോഹരമാണ് നമ്മൾ അതിനെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ.... ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയാൻ കൊള്ളാം ല്ലേ....  

ലൈഫ് അങ്ങനെ വളരെ ഹാപ്പിയിൽ  ഒരു flow യില് പോവുമ്പോ ആവും എവിടുന്നെങ്കിലും ഒരു മുട്ടൻ പണി കിട്ടുവാ...

 പണി ഇങ്ങട്ട് തേടി വരുവാണല്ലോ സാധരണ അതിന്റെയൊരു ശീലം...  ചെലപ്പോ ചിലതൊക്കെ നമ്മള് വല്ലാതങ്ങു ആഗ്രഹിക്കും... 

അത് കിട്ടണമെന്ന് മനസ്സ് വല്ലാതെയങ്ങു കൊതിക്കും... 

അല്ലെങ്കിലും കിട്ടാത്ത മുന്തിരിക്കു പുളി മാത്രം അല്ല... 

നല്ല തേനൂറുന്ന മധുരം കൂടിയുണ്ടാവും....  

കൈ ഒന്നു ചേർത്തു പിടിച്ചിരുന്നേൽ നമുക്കത് സ്വന്തമാക്കാൻ ഒരുപക്ഷേ കഴിഞ്ഞേനെ...

 ഏയ് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു ആശ്വസിക്കാനൊന്നും നമ്മളെ കിട്ടൂല്ല...

..വിധിയെന്ന് പറഞ്ഞു നല്ല അന്തസായി  scoot ആവും...

 ഒരുപാട് മോഹിച്ചത് പലതും  നേടാൻ കഴിയാതെ പോയേക്കാം ..

 എങ്കിലും വിധിയെ പഴിക്കാതെ ഒരു ശ്രമം കൂടി നടത്താലോ നമ്മുക്ക്....

നമ്മുക്ക് മാത്രമായി തന്നെ നാമറിയാതെ എവിടെയൊക്കെയോ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടാവാം...

 പ്രതീക്ഷയോടെ തന്നെ ലൈഫ് മുന്നോട്ടങ്ങനെ പോവട്ടെന്നേയ്.... 

നമ്മുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്ക് കാവലായി, പണ്ട് പുസ്തകത്താളിൽ ആരും കാണാതെ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച മഴയിൽപ്പീലി തുണ്ട് പോലെ ഈ പടച്ചോൻ ആരെയെങ്കിലുമൊക്കെ കാത്തു വച്ചിട്ടുണ്ടാവും....

ചില ബന്ധങ്ങൾ

ചില വ്യക്തികൾ, സ്ഥലങ്ങൾ ചില നിമിഷങ്ങൾ

ഇതിനോടൊക്കെ നമ്മുക്ക് 

ഒരു പ്രത്യേക ഇഷ്ട്ടം തോന്നാറില്ലേ..... കഴിഞ്ഞു പോയ പലതും ഒരു ഫ്രെയിമിനുള്ളിൽ 

ചേർത്തു വെക്കാൻ ആയെങ്കിലെന്നു 

ഓർത്തു പോവാറില്ലേ.....

പലപ്പോയും അങ്ങനെയാ.... 

ചേർത്തു പിടിക്കാൻ ആവുന്നതായിട്ടും 

ചെലപ്പോ കൈ വഴുതി പോവും...

നഷ്ട്ടപെട്ടതിനെക്കാളും വലുതായിട്ട് വേറൊന്നും ഇല്ലെന്ന സത്യം

എന്നും വേദനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും...

ഒരു നോട്ടം കൊണ്ടോ നിശബ്ദത കൊണ്ടോ

നമ്മെ അടുത്തറിയുന്ന 

ചില ബന്ധങ്ങളുണ്ട്....

സൗഹൃദത്തിനും പ്രണയത്തിനുമപ്പുറം

അവരു നമ്മുക്ക് പ്രിയപെട്ടവരാകും... 

അവരെക്കുറിച്ചു ആവുമ്പോൾ അക്ഷരങ്ങൾ പോലും

പിശുക്ക് കാണിക്കും... 

ഒരുപക്ഷേ സ്നേഹം വാക്കുകൾക്കും മൗനത്തിനും

അതീതമായതിനാലാവാം അങ്ങനെ....

ജീവിതത്തിൽ ഇങ്ങനെ ചില ബന്ധങ്ങൾ 

അപ്രതീക്ഷിതമായി കടന്നു വരുന്നതാണ്....

അതുകൊണ്ട് തന്നെയാവാം

ഒരു ഫ്രെയിമിനുള്ളിൽ മാത്രം

ഒതുങ്ങി നിർത്താൻ കഴിയാത്തതും............