നമ്മ ബംഗളൂരു

ബംഗളൂരു ... Gods own country കഴിഞ്ഞാൽ  ബാംഗ്ലൂർ ജീവിക്കുന്ന  
നമ്മളിൽ പലർക്കും നമ്മൂരു bnglr ആണ്.... എന്തിനാലോ അറിയാതെ അങ്ങു ഇഷ്ട്ടപെട്ടു പോവും... അന്നാദ്യമായി bnglr വന്നത് ഇപ്പോഴും ഓർക്കുന്നു... 2012 ഓഗസ്റ്റ് 2 നു..... T. John കോളേജിൽ അഡ്മിഷന്... അച്ഛനും ഞാനും വക്കീൽ അങ്കിൾ ഉം.... ഇവിടെ എത്തിയ അന്നു തന്നെ എന്റെ ആനിക്കുട്ടിയെ പരിചയപെട്ടു.... എപ്പോഴും ചിരിക്കുന്ന മുഖമുള്ള മാലാഖക്കുട്ടി.... പറഞ്ഞു വന്നപ്പോൾ അവളു കണ്ണൂരുകാരി ഇവിടെ bnglr settled..നമ്മള് ഇങ്ങു കോഴിക്കോട്ടങ്ങാടീന്നും... അവളും കോളേജിൽ അഡ്മിഷന് വേണ്ടി വന്നതാര്ന്നു ... അച്ഛൻ ഹാപ്പിയായി.... എന്നെ ആനിയെ അങ്ങട്ട് ഏൽപ്പിച്ചു കൊടുത്തു.....

Snt. Joseph ഹോസ്റ്റലിലും കിട്ടി കുറച്ചു തല തെറിച്ചതുങ്ങളെ... 

പുലി സിസ്റ്ററിനോട് കട്ടയ്ക്കു നിന്ന് fight ഉണ്ടാക്കാൻ അവളുമാർക്കേ പറ്റൂ.... ഹോസ്റ്റലിലെ മാങ്ങ മോഷ്ടിച്ചത് ഓർക്കുമ്പോൾ കോമെഡിയാ... ഉറുമ്പിന്റെ കടിയും കൊണ്ട് മാവിൽ കേറി മാങ്ങ മൊത്തം ഞങ്ങള് ചാക്കിലാക്കി... സിസ്റ്റർ പൊക്കി... പിന്നെ നടന്നതൊക്കെ അനുഭവിച്ചത്‌ ന്റെ പിള്ളേരാ.... നമ്മള് പിറ്റേന്ന് വെക്കേഷന് നാട്ടിലേക്കു scoot ആയി.... രസായിരുന്നു..... ഹോസ്റ്റൽ ലൈഫ്.. Room no 3 എന്നും ഒരു പ്രതിഭാസം ആയിരുന്നു.... ഇണക്കവും പിണക്കവും പാരവെപ്പും എല്ലാം കൊണ്ടും പൊളിച്ചു.... കോളേജിൽ നമുക്കൊരു ചോട്ടാ ഗാങ് ഉണ്ടാർന്നു... നാലാളു അറിയുന്ന ഒരു മല്ലു ഗാങ്... KacHaraAzZ.... ക്ലാസ്സിൽ girls ഞങ്ങൾ 3 പേരേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.... അപ്പൊ പിന്നെ പറയേണ്ടല്ലോ.... നമ്മുടെ പിള്ളേര് നമുക്ക് തരുന്ന സപ്പോർട്ട്....

പ്രിൻസിപ്പൽ തിവാരിക്ക് ഒരു പണി കൊടുക്കണം എന്നത് സീനിയർസിനെ പോലെ ഞങ്ങൾക്കും ഒരു ചിരകാലാഭിഷേകം ആയിരുന്നു... പുള്ളിക്കാരീടെ ഓഫീസിന്റെ അടുത്തുള്ള മരത്തിലെ തേനീച്ചക്കൂട് ഞങ്ങള് നോട്ടം ഇട്ടു വച്ചതാര്ന്നു.... പക്ഷെ ഒന്നും നടന്നില്ലാന്നേ....എത്ര പെട്ടെന്നാ ദിവസങ്ങൾ പോയേ....  എഴുതി തീർക്കാൻ കഴിയാത്തത്രയും പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ ആവാത്തത്രയും മനോഹരമായ നിമിഷങ്ങൾ ജീവിതത്തിൽ പകർന്നു തന്നത് T.John ഇലെ ഇന്നലകളായിരുന്നു...

 Bnglr എല്ലാം നൽകി... നാട്ടിൻപുറത്തെ അകത്തളങ്ങളിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്രമായി പറക്കാൻ ചിറകുകൾ.... സ്വപ്‌നങ്ങൾ ജീവിതമാക്കി തീർത്ത ഈ ലോകം.. എങ്കിലും എവിടെ പോയാലും നമ്മുടെ

നാട്ടിൻപുറത്തിന്റെ ഒരു നിഷ്ക്കളങ്കതയുടെ ലേബൽ കൂടെയുണ്ട്..Bnglr എന്നും നമ്മളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു... ഇടയ്ക്ക് ഇച്ചിരി ശോകവും.... അതുപിന്നെ സന്തോഷോം സങ്കടോം എല്ലാം കൂടി ചേർന്നതല്ലേ ഈ ദുനിയാവിലേക്കു പടച്ചോൻ തന്നു വിട്ട ജീവിതം....

എന്തൊക്കെയായാലും bnglr അറിഞ്ഞു തന്നതിലത്രയും ഖൽബിൽ കൊണ്ടത് കോളേജ് - ഹോസ്റ്റൽ ലൈഫ് ആണ്....

 ഇന്നും ഓർക്കുമ്പോൾ ഒന്നുകൂടി പിറകിലേക്ക് എത്തിനോക്കാൻ തോന്നും... ആ പഴയ പിള്ളേർ സെറ്റിന്റെ കൂടെ ഇച്ചിരി വില്ലത്തരം ഒക്കെയായി കുറുമ്പൊക്കെ കാണിച്ചു അങ്ങനെ..... ഓർക്കാൻ മധുരമുള്ളതാണത്രേ കണ്ണിനെ ഈറനണിയിപ്പിക്കുക...പണ്ടാരാണ്ടോ പറഞ്ഞതാ.....

 അതല്ലേല്ലും അങ്ങനാടാ ഉവ്വേ...

എവിടെയായാലും, നാട്ടിലോ ബാംഗ്ലൂരോ നമ്മുക്കുള്ളതൊക്കെയും വടീം കുത്തി പിടിച്ചിങ്ങു പോരും.... ഓര്മകളാത്രേ ഓർമ്മകൾ... ഒടുക്കത്തെ നൊസ്റ്റു ആണെന്നേ.... ന്തോ ചെയ്യാനാ........